Blood Red Moon (B) Blues Stamineeke Webbekom (12-08-2022) report & photo credits: Freddie info club: Stamineeke © Rootsville 2022

Vrijdagavond en eerst naar onze vaste stek 'Stamineeke' aan het natuurpunt 'Webbekoms Broek' Morgen de 'Blueshappening' in Zelzate en dus is een aperitiefje met het blues duo 'Blood Red Moon' vlug meegenomen. Dit duo bestaat uit Dirk Poel en Ludo “Lazy Lew“ Beckers en niet te verwarren met een hard rock band uit Amerika met dezelfde naam. Ook in de UK bestaat er een bluesrock band onder deze naam dus aan een 'red moon' geen gebrek en net nu die gisteren juist zo goed zichtbaar was. Vanavond dus in onze habitat te Webbekom en dat is een gezellig café met een hart voor cultuur en wat kan een mens dan nog meer wensen? Oh, ja de bediening hier natuurlijk ;-) Samen met de preases van 'Gevarenwinkel' begroeten we ook Els en Half Blind Willie die dit niet wilden missen, maar ook vliegenier Rogier Stalmans en Pascal en Ilse van 'be-Mine Blues' tekenden present, die laatsten evenwel nog zonder flyers :-)

Beide muzikanten hebben meer san hun strepen verdiend en brachten begin dit jaar een album uit met daarop 16 tracks. Vorige maand was Dirk Poel hier ook al eens te gast aan de zijde van Remko Van Damme aka Black Label. Ze brachten toen een hommage aan Wannes Van De Velde (1937-2008) en laat het nu zijn dat ook op het album 'Blood Red Moon' er 3 nummers staan van deze volkszanger. Ludo Beckers stond in de Belgische muziekscène al in de spotlights sinds vorige eeuw in bands als 'The Zoots', één van de eerste echte Belgische blues bands, en speelde zo ook aan de zijde van Louisiana Red. Een avond met pre-war blues misschien met covers als 'See That My Grave Is Kept Clean' van Blind Lemon Jefferson, het country bluesje 'Mississippi' van Willie Brown en Fats Waller's 'Ain't Misbehavin'?

Voor aanvang wist Dirk Poel zich nog te verkleden als Mark Knopfler (lees haarband) en begonnen de heren hier tegen alle gewoontes in redelijk over tijd. Met opener 'I Can't Keep From Crying' uit 1926 van Blind Willie Johnson gingen we een avond met heel wat pre-war blues tegemoet. Dit gevolgd door de American jazz en blues standard 'St. James Infirmary'. Hierna moest Maaike niet eens aanmanen tot stilte. Na het instrumentaaltje 'Windy and Warm' Kon Dirk het niet laten om toch ook Wannes Van De Velde erbij te betrekken met alweer het instrumentale 'Boontje'. Een nummer dat Wannes schreef voor Louis Paul Boon en was er toen ooit een film gemaakt over diens 'Mieke Maaike' zou dit misschien wel de titeltrack zijn geweest, alleen, Silvia Kristel werd toen al te oud bevonden.

Terug naar de muziek dan maar met nog een andere standard, 'Key To The Highway' uit 1940. Vervolgens brengen Dirk en Ludo 'Lazy Lew' op relaxe wijze '(Up a) Lazy River', een nummer dat in de 30-tiger jaren as pop nummer werd aanzien, was de vraag of ze toen het begrip pop al kende? Met 'Hestitation Blues' zaten deze 'Blood Red Moon' dan terug bij de essentie van de avond, net als met Blind Lemon Jefferson's 'One Kind Favor' aka 'See, Thet My Grave is Kept Clean' en zo tekenen we toch 1927.

Dat Dirk Poel ook als jazz gitarist bekend staat kan hij niet onderdrukken, incluis de partituren, en dus brengen Dirk en Lazy Lew een meer dan aangename versie van Duke Ellinton's jazzstandard 'Caravan'. Na 'Deep River Blues' werd er wat sluikreclame gemaakt voor het album 'Blood Red Moon' en vroeg een wakkere of het ook digitaal te verkrijgen was? Dude! pre-war blues. Met 'Mississippi' van Willie Brown was het dan tijd voor de koffie.

Na een tamelijk lnge break was het tijd om 'Little Niles' van jazz pianist Randy Weston er in te gooien en zo zitten we meteen weg van de pre-war blues. Het nummer werd verweven met 'Ambiance Noir et Blanc' van de uit Verviers afstammende gitarist Jacques Stotzem. Terug naar het item van de avond en dat is de blues met het gospel bluesje 'Death Don't Have No Mercy' van Reverend Gary Davis, mooi verweven met enkele bruggetjes van de dodenmars om die talrijke wandelaars vanavond al te eren en zo ook de gedachten van WOII even te wissen.

Terug naar jazz met Kenny Burrell's 'Chitlins Con Carne' waarna de pre-war blues echt werd aangesneden met Tommy Johnson's 'Big Road Blues' en zo zitten we toch ook nog in de era van Deltaman Charly Patton. Een stukje variété moeten die van 'Blood Red Moon' hebben gedacht en zo kregen we de 'Alabama Song' aka 'Moon of Alabama' aka 'Moon over Alabama' aka 'Whiskey Bar' van de dichter 'Bertolt Brecht' welke door de blues adepten hier aanwezig ook wel bekend is van de cover van 'The Doors'. Yep en den Dirk kan het niet laten om zijn jazz skills te laten horen met 'Blues Monk' van jawel, Thelonius Monk. Het was hier vanavond een 'thin line' tussen pre-war blues en jazz.

Nog even de titeltrack van hun CD en een 2-talige versie van Wannes zijn Antwaerpse blues 'Mijn Grootmoeder Was van den Doel' gevolgd door Bob Dylan's 'masters of War', in die tijd door Wannes Van de Velde in het Antwaerps vertaald als 'Oorlogshelden'. Aarzelend werd er dan toch gevraagd om een bisser, eentje dan en zo namen we met Louis Neefs afscheid met 'Wat een Leven' aka 'Als ik ooit eens vijf minuten tijd heb'. Tijd hebben we niet want morgen staat de Blueshappening' van Zelzate weer op het menu....tot binnen een paar weken want ons programma dat volgt is net als de dodentocht. Zwaar, heel zwaar! met op het einde van de maand het niet te missen 'Gevarenwinkel'. Toch bedankt aan 'Blood Red Moon' voor dit stukje legacy, zelfs 'Bram Poes' luste er pap...heu Geuze van ;-)